Paar gedagtes van die klip af

Vir die eerste keer vandat ek hier is, begin ek wonder of ek die regte ding gedoen het. Dit voel bietjie agteraf dat ek hierdie nie in engels doen nie want ek weet hy verstaan min van my taal maar ek wil ook nie regtig he hy moet weet dat ek begin twyfel nie. Ek mis my kinders ontsaglik baie en ek weet ek is depressief. Ek praat met niemand meer nie en ek is nie lus om enigiets te doen nie. Ek kan met alle eerlikheid se dat hy niks minder is as wat ek nodig het nie en niemand het my nog ooit so gelukkig gemaak nie, maar dis net nie genoeg nie. Ek voel soms skuldig en wonder wat mense dink want ek weet hoe dit wat ek gedoen het moet lyk, maar aan die ander kant...mense oordeel maklik sonder dat hulle die feite ken of eers omgee wat die feite is. Slegte gewoonte, hoorse, en baie uniek aan SA. Ek weet dat ek geen normale lewe sal he as ek sou teruggaan nie en ek twyfel of ek my kinders sal terugkry, maar ek voel hartseer, kwaad en magteloos. Dis waar wat hulle se dat fisiese mishandeling nie die merke los nie, emosionele mishandeling doen dit. Wat dit erger maak is dat ek nie daar in SA hoef te wees nie. As iemand eers so houvas op jou het, is dit virewig deel van jou lewe as daar kinders betrokke is. Dis die mees subtiele en wreedste manier om iemand te vernietig.